Alpy Julijskie – Triglav

Mapa online opisywanego szlaku / Mapa Alp Julijskich do ściągnięcia na dole strony!

Alpy Julijskie

elacja z trzydniowej wyprawy przez Alpy Julijskie, na najwyższy wierzchołek w Słowenii, Triglav. Liczne zdjęcia, obszerna (choć amatorska) relacja wideo oraz szczegóły dotyczące wędrówki znajdziesz w poszczególnych akapitach. Nim jednak przejdę do szczegółowej relacji, poprzedzę tekst wprowadzeniem i podzielę się ogólnymi wrażeniami z wycieczki, jak na porządny przewodnik przystało.

Położenie Alp Julijskich

lpy Julijskie rozciągają się na obszarze Włoch i w znacznej mierze w północno-zachodniej części Słowenii i są górami typu wapiennego. W Słowenii zostały objęte ścisłą ochroną w ramach Triglavskiego Parku Narodowego (Triglavski Narodni Park). Najwyższym szczytem Słowenii jest Triglav (2864 m), które położony jest w centralnej części parku. Triglav stanowi rozległy masyw i śmiało możemy powiedzieć, że wszystkie szlaki w Słowenii prowadzą na Triglav. Góra ta jest symbolem Słowenii i zajmuje honorowe miejsce w godle kraju. Szczyt jest swoistą mekką Słoweńców, którzy licznie odwiedzają masyw. W Alpach Julijskich sprawa szlaków została rozwiązana w najprostszy sposób, gdyż wszystkie oznaczone są czerwonym kolorem. Podczas wyprawy możemy liczyć na liczne drogowskazy z podanym przybliżonym czasem niezbędnym na pokonanie drogi. Warto jednak zasięgnąć głębszej informacji przed wyborem drogi, gdyż nie ma specjalnych oznaczeń pomiędzy trasami o niskim stopniu trudności, a tymi stanowiącymi via ferraty (te drugie bywają na mapach zaznaczone przerywaną linią).

Wideo: Alpy Julijskie – Triglav (Słowenia)

Klimat słoweńskich gór

Alpach Julijskich możemy spotkać drzewa rosnące jeszcze na wysokości 2000 m n. p. m. – inaczej niż w polskich, skalistych już na tej wysokości górach. Tutaj jest inaczej, typowy marsjański krajobraz zaczynał się powyżej tej magicznej granicy, a bywało że kosodrzewina zanikała jeszcze dalej (dobrze obrazują to mapy). W ogóle podczas naszego pobytu w górach było niesamowicie sucho. Mam tu na myśli brak strumieni i potoków – nie licząc kilku jezior i strumienia podczas drogi powrotnej – nie było niczego. Brakowało nawet wody do mycia w schronisku, których zbiorniki zasilane są dostawami z zewnątrz. Nie wiem czy to reguła, ale może trafiliśmy na dość suchą porę roku (sierpień). Zdarzały się za to bardzo nieliczne fragmenty zamarzniętego śniegu.

Szlaki na Triglav

eżeli zerkniesz na mapę (a mapy dostępne są na dole tej strony) zobaczysz, że na najwyższy szczyt w Słowenii możesz dostać się na kilka sposób wybierając pomiędzy łatwiejszymi i trudniejszymi, krótszymi i dłuższymi szlakami. Bez względu na to, którą drogę wybierzemy – wszystkie będą oznaczone na czerwono (inaczej niż ma to miejsce w polskich Tatrach). Dlatego wspominałem o tym, iż dobrym zwyczajem jest rozeznać się w wybranej trasie, gdyż nigdy nie wiadomo jaki stopień trudności sobą reprezentuje (patrz via ferrata). Mimo wszystko Triglav nie jest górą trudną. Jeżeli damy sobie odpowiednio dużo czasu na drogę, zdobędziemy go bez problemu. Gęsta sieć schronisk umożliwi nam nocleg pod samym szczytem u boku masywu góry. Mówi się, że trzygłowa góra jest mekką dla wszystkich Słoweńców. Jest również ich dumą, której ukoronowaniem jest jej obecność w herbie narodowym.

Droga przez kotlinę Bohinj

asza trasa na Triglav rozpocznie się od południowej strony Słoweńskich Alp. Wyruszymy z kameralnej, turystycznej miejscowości Ukanc położonej nad malowniczym jeziorem Bohinjsko. Aby tam dotrzeć, powinniśmy zjechać z autostrady A2 w miejscowości Lesce, kierując się na Bled. Bled jest porównywany do polskiego Zakopanego. Miejscowość jest swoistym centrum turystycznym Alp Julijskich. Do dyspozycji mamy  całe zaplecze turystyczne: hotele, atrakcje w postaci zabytków, folkloru,  jezioro, itd. Jednak całe miasteczko ma charakter typowo komercyjny, dlatego my zdecydowaliśmy pojechać około 30 km dalej w kierunku Starej Fužiny i dalej do Ukanc. Droga wiedzie lekkimi serpentynami, wzdłuż górskiej rzeki Sava Bohinjka, z nad której rozpościerają się widoki na wznoszące się ponad tysiąc metrów nad poziomem morza szczyty. Ostatni fragment prowadzi obwodem jeziora peryglacjalnego Bohinjsko położonego 525 m n.p.m., nad którym znaleźliśmy nocleg.

Nocleg na kempingu w Ukanc

emping w Ukanc podzielony był na trzy strefy cenowe. Każda z nich posiadała inny dostęp do mediów, lokalizację i ogólnie rzecz biorąc komfort. Nam kilka godzin snu w namiocie rozłożonym na leśnej ściółce sprawiło ogromną przyjemność. Na miejscu możemy rozbić namiot, zaparkować przyczepę kempingową oraz zostawić auto na czas wyprawy w góry.  Warto jednak zwrócić uwagę, że im później dotrzemy na miejsce, tym trudniej będzie znaleźć nam jakiekolwiek ciekawe miejsce. Na kempingu bez problemu dogadaliśmy się przy pomocy języka angielskiego. Obok kempingu znajduje się darmowy parking, jednak odradzano nam pozostawienie tam auta, gdyż miejsce było niestrzeżone. Cały kompleks położony jest nad wspomnianym jeziorem Bohinjsko, po którym pływają statki wycieczkowe w kierunku Starej Fužiny. Na brzegu, późną porą wielu turystów biwakowało przy małych ogniskach, które okazały się kawałkami gąbek nasączonych prawdopodobnie parafiną lub czyś podobnym. W każdym razie rozwiązanie bardzo praktyczne i stwarzające wyjątkowy nastrój. Jeżeli poszukujesz noclegu o lepszym standardzie, bez problemu znajdziesz je w Ukanc oraz okolicznych miejscowościach. W pobliżu znajduje się Vogel – ośrodek narciarski z hotelem (jest tu kolejka górska, wyciągi narciarskie),  z którego rozpościera się cudowna panorama na całą dolinę. Na dole strony znajdziesz odnośniki do stron wspomnianych obiektów.

Piesza wyprawa w Alpy Julijskie

kempingu wyruszyliśmy o świcie. Wyruszyliśmy drogą na zachód w kierunku schroniska Dom Savica i wodospadu Slap Savica. Wodospad jest jednym z piękniejszych w kotlinie Bohinj. O poranku, w promieniach wschodzącego słońca można zauważyć na nim tęcze. Wodospad zasilany jest podziemną rzeką zasilaną m.in. z Czarnego Jeziora (Crno jezero), w którego kierunku prowadzi opisywany przeze mnie szlak. Przyznam, że nie byliśmy nad samym wodospadem, jednak czytając o nim (w opisach posiłkuję się relacjami innych turystów) i oglądając dostępne zdjęcia żałuję. W galerii możecie za to obejrzeć wspomniane Crno jezero położone 1294 m n.p.m. Dotarcie do jeziora wymaga wspięcia się po ostrym, pionowym, mającym około 600 metrów zboczu urwiska Komarca. Szlak prowadzący w górę skręca w prawo (w górę) przy rozwidleniu w okolicy schroniska Koča pri Savici – na szlaku znajdują się czerwone drogowskazy. Wspinaczka w górę daje sporo satysfakcji, gdy spomiędzy wysokich drzew mamy sposobność wejść na jedną z wielu skał i podziwiać widoki szacując jednocześnie pokonane metry. W szacunkach pomogą nam, od czasu do czasu, wymalowane na skałach wysokości.

Galeria zdjęć z początku wyprawy

Pierwszy dzień wędrówki po górach

rażeń z drogi, którą miałem przyjemność pokonać z ojcem oraz dwoma braćmi jest cholernie dużo. Gdy dotarliśmy nad Černé jezero chwilę odpoczęliśmy. Spotkaliśmy tutaj kilka gromad turystów, którzy rozkoszowali się jednym z ciekawszym miejsc podczas drogi ze schroniska do Ukanc lub odwrotnie. Szmaragdowa woda jeziora, skaliste ściany i gęsto zasłana drzewami dolina pobudzają wyobraźnię i sprawiają, że od razu czujemy się w innym, górskim świecie. Dla jednych jest to wejście w ten świat, dla innych jest już ostatnimi wrotami ku cywilizacji.

ierwszego dnia pokonaliśmy bardzo uroczy odcinek z doliny Bohinj do doliny Triglavskich Jezior (sł. Dolina Triglavskih jezer). Po drodze zostaliśmy oczarowani wspominanym już skalnym urwiskiem Komarca oraz Czarnym Jeziorem. Przycupnęliśmy na posiłek w schronisku przy Jeziorach Triglavskich (1685 m n.p.m.). Nie zagrzaliśmy tam jednak miejsca i po krótkim posiłku, mimo zaawansowanej, popołudniowej pory, zmobilizowaliśmy się do dalszej wędrówki.

ie mogę napisać zbyt wiele o samym schronisku. Byliśmy tam ledwie kilkadziesiąt minut i to głównie (z powodu pięknych widoków) na zewnętrznym tarasie. Pożywienie również mieliśmy swoje (liofilizowaną żywność). W barze zaopatrzyliśmy się jedynie w małe puszki słoweńskiego piwa Laško (Zlatorog) – nazywanego najlepszym piwem z okolic Adriatyku. Zauważyliśmy w schronisku dość dużo ludzi, co skłoniło nas do nielegalnego noclegu w górach. Pomaszerowaliśmy więc w górę, w kierunku Białogłowy.

Galeria

Nocleg na dziko górach

Galeria

Wejście na Triglav

Galeria

Galeria

Galeria

• +Wybrane schroniska

  Schronisko Tržaška koča na Doliču

  Wysokość: 2151 m n.p.m. (GPS 13º 49’E, 46º 22’N)
  Telefon:
  ++386 4 574 40 69,
  ++386 50 614 780
  Fax:
  ++386 4 574 40 69

  Kategoria: 1

  Schronisko jest czynne od końca czerwca do końca września.

  Schronisko położone jest na przełęczy Dolič, pomiędzy szczytami Šmarjetna glava i Kanjavec.
  Do dyspozycji jest 160 miejsc noclegowych, w 22 pokojach są 93 łóżka a w salach zbiorowych 51. Dodatkowo zimowy schron posiada 16 miejsc do spania. W restauracji jest 130 miejsc. Toaleta, łazienka z zimną wodą (jeżeli wystarczy, bywa różnie !!!).

  Pierwsze schronisko na przełęczy Dolič zostało wybudowane przez włochów w 1930 roku. Zimą w latach 1950 – 1951 zostało zniszczone przez lawinę i na jego miejscu rozpoczęto budowę nowego, które zostało otwarte w czerwcu 1953 roku.

  Przejścia do innych schronisk:
  Zasavska koča na Prehodavcih (2071 m n.p.m.) przez Hribarice – 2:30 h, lub trawersem zachodniej ściany Kanjavec (2568 m n.pm.) – 2:30 h (trasa została zniszczona przez lawinę i nie powinno się z niej korzystać),
  Koča pri Triglavskih jezerih (1685 m n.pm.) przez Hribarice – 3:30 h,
  Vodnikov dom na Velem polju (1817 m n.p.m.) przez Velska dolina – 2 h,
  Dom Planika pod Triglavom (2401 m n.p.m) – 2 h,
  Aljažev dom (1015 m n.p.m.) przez przełęcz Luknjo – 5 h,
  Pogačnikov dom na Križkih (2050 m b.p.m.) przez przełęcz Luknjo (SPP – Slovenian Alpine Trail) – 5:30 h.

  Schronisko Koca pri Triglavskih jezerih

  Wysokość: 1685 m n. p. m.

  Czynne: polecam sprawdzić na stronie (linki po prawej stronie).

  Miejsc w pokojach 30, w salach zbiorowych 170.

  Szczyty i dostępne szlaki w pobliżu schroniska:

  Mala Tičarica (2071 m) przez Štapce 1h; Mala Zelnarica (2310 m) przez Štapce i poboczemTičaric 3h; Velika Zelnarica (2320 m) przez Malo Zelnarico 3h45; Veliko Špičje (2398 m) 2h30

  Przejścia do innych schronisk:
  Koča pri Savici (653m) przez Komarčo 3h;
  Dom na Komni (1520m) przez Kal 2h30, obok Črnega jezera 3h;
  Koča pod Bogatinom (1513m) przez Kal 2h30;
  Koča na Planini pri Jezeru (1453m) 2h30;
  Kosijev dom na Vogarju (1054m) przez Koče na Planini pri Jezeru 4h15;
  Zasavska koča na Prehodavcih (2071m), 2h15;
  Tržaška koča na Doliču (2151m) przez Hribarice 3h30.

Konrad Gramont

Podoba Ci się mój przewodnik? Umieść link na swojej stronie!